Père Noël, il vient!

Nu zijn “mijn” kinderen al een tijdje uit de leeftijd gegroeid dat ik hen in dit gedeelte van het jaar braaf kan houden door te zeggen: “Je moet altijd lief zijn, want Père Noel, die ziet alles!” Père Noel, dat is de Kerstman, die hier gezien wordt als bij ons Sinterklaas. Toch hangt er, nu kerstmis steeds dichterbij komt en het aantal kerstverlichtingen van Parijs zich met grote snelheden vermenigvuldigt, een erg gezellige en fijne sfeer in de lucht, of tussen mij en de kinderen. Vaak hebben ze het, met hun stralende koppies, over het naderende kerstfeest, wat voor mooie cadeaus ze vorig jaar hebben gehad, hoe ze de kerstboom en de ramen in huis altijd versieren en over het kleine beetje sneeuw dat Parijs vorig jaar heeft gehad met kerst. Dat komt namelijk zeer zelden voor in Parijs, omdat de stad zo warm is door haar talloze lampjes in de winter. Maar ja, je kunt niet alles, sneeuw én gezellig kerstlampjes, hebben!
Als ik na met de kinderen in het park gezeten te hebben, wat we dapper volhouden elke dag, ook al is het nu soms echt bitter koud, en met ze naar huis loop door de donkere maar nu zo gezellig verlichte staten en ze me hun verhalen vertellen voel ik me vaak heerlijk gelukkig en kan ik me goed herinneren hoe ik me vroeger altijd voelde als Sinterklaas, advent, kerstmis, oud en nieuw én natuurlijk niet te vergeten, eerst nog mijn verjaardag op achttien november steeds dichterbij kwamen. Zo kan ik dan ook heerlijk met de kinderen mee genieten als ik met ze pepernoten ga bakken of met herfstblaadjes mooie kunstwerken maak.

Misschien is de fijne gezellig sfeer tussen mij en de kinderen ook wel te verklaren doordat de tijd die ik hier nu al ben echt voorbij is gevlogen en ik de kinderen nu dus gewoon al veel beter aan kan voelen en veel beter ken! Voor dat ik het wist, ben ik nu al op de helft van de tijd en ik kan per weekend optellen wat ik ga doen, totdat ik weer richting huis kom en mijn Benin-reis voorga bereiden. Ik weet nu al dat ik het ga missen, Parijs. Maar ook vooral alle lieve mensen aan die ik nu meteen denk als ik de naam van de stad Parijs hoor. Mijn lieve leuke kindjes, waaraan ik nu toch al echt gehecht ben geraakt, de aardige gastouders Mama Pauline en Papa Nicolas, en alle andere geweldige Au-pairtjes hier: Jullie zijn echt top-meiden!
Ik ga dus van de laatste 2 maanden hier genieten, en ook zeker uitkijken naar de bezoekjes die een aantal van jullie mij nog komen brengen hier. Ik laat jullie met trots Parijs zien! Ook ga ik proberen jullie in de tussentijd nogmaals te vereren met een van mijn reisverslagen, want dat zijn er nog niet zo veel, ik moest me schamen!

Bisous uit het koude, maar gezellige Parijs,
Katinka